مازندران سرسبز که همواره مقصد گردشگران کشور محسوب می شود، اما به دلیل اقدام ناپسند برخی مسافران و شهروندان، ریختن زباله در جاده های بین شهری همواره بر پیکره رنجور این استان سنگینی می کند و چهره زیبای این استان را می خاراند. استان مازندران با بیش از 23 هزار کیلومتر مربع وسعت و با داشتن 22 شهر و بیش از سه میلیون نفر یکی از پرجمعیت ترین مناطق ایران از نظر تراکم جمعیت و رتبه اول گردشگری کشور است. در کنار جاذبه های گردشگری متنوع و قابل توجه مانند جنگل و دریا، جاده های استان به طول بیش از سه هزار کیلومتر به دلیل عبور از مناطق جنگلی و یا در امتداد مسیرها یکی از جاذبه های اصلی گردشگری استان به شمار می روند. سواحل و مسافرانی که به این استان می روند اولین مقصدی هستند که از دیدنی های مازندران در این جاده ها تماشا می کنند.
جاده های مازندران که از دیرباز به طراوت، طراوت و سرسبزی شهره بوده و همواره نوعی گردشگری را برای گردشگران فراهم کرده است، در سال های اخیر برخی از این مناطق با انبوهی از زباله ها پوشیده شده است که آن را به مکانی خوش آب و هوا تبدیل کرده است.
این موضوع باعث شده است که در طول سال ها و در مقاطع مختلف مسئولان همواره پاکسازی معابر و راه های ارتباطی را در دستور کار و فعالیت خود قرار دهند و این موضوع تنها معطوف به فصول بهار و تابستان که اوج آن است. نکته مهم در ریشه یابی این حادثه ناخوشایند این است که بومیان مسافران را در پرتاب زباله مقصر می دانند و مسافران نیز از سوی بومیان مقصر می شوند. علاوه بر چرخه ناقص و کاذب سرزنش، این موضوع که چه گروهی در وضعیت کنونی جاده ها بیشتر مقصر هستند، دردی از مازندران و جاده های سرسبز آن انباشته از زباله را دوا نمی کند و اکنون مشکل اینجاست که چرا این حجم از زباله؟ اصرار مدیران و دستگاه های اجرایی جای خود را در جاده های استان باز کرده است.
رها شدن زباله ها در حاشیه جاده ها در مازندران که همیشه از آن به عنوان یک معضل اپیدمی یاد می شود، اما این روزها که کمتر خبری از تردد مسافران و گردشگران در استان به گوش می رسد، می توان مشاهده کرد که همچنان زباله ها روی زمین مانده اند.
طبق آمارهای موجود روزانه 2500 تن زباله در مازندران در شرایط عادی تولید می شود که این میزان تولید در فصول ورود اکثر مسافران 2 برابر می شود. در حال حاضر به دلیل نبود زباله سوزهای مدرن و زیرساخت های مدرن مرتبط، برخی از این زباله ها بدون تفکیک در محیط زیست مازندران به ویژه در مناطق جنگلی و حوضه های آبخیز استان دفع می شوند. به گفته کارشناسان، از این زباله ها گازهای مخرب زیست محیطی مختلف و شیرابه های سمی تولید می شود که یکی از عوامل آسیبی است که می تواند جنگل های شمال کشور را تخریب کند.
نکته مهم دیگر این است که در مازندران به دلیل حاصلخیزی زمین برای کشاورزی و بالا بودن سطح آب های زیرزمینی، زمین کافی برای دفع زباله وجود ندارد و با این توصیف مراکز بازیافت شهرداری استان در بخش های جنگلی، کشاورزی و ساحلی مستقر هستند. مناطقی که گفته می شود ظرفیت های دفن زباله در آنها اشباع شده است.